Автор : Ч.Чулуунцэцэг 

Хэн бүхний сэтгэлийн чинадад өчигдөр мэт ариухан, шинэхэнээрээ аз жаргалын  гэгээ цацруулан  татуулан  оршиж байдаг зүйл бол хүүхэд насны дурсамж билээ.  Хашааны орой дамжин харайлгаж,  үнээгээ сааж байна гээд эр гөлөгний  шээснийх нь сүвийг зулгаан гараа хазуулаад үйлж зогссон  таван настай жаахан охин, “Хараа” гуанзны  адрын хөндийгөөс тагтаа өвөртлөөд буухдаа цахилгааны паалан дэгээнд   өлгөгдөж,  ээжийнхээ зүрхийг хагалах дөхсөн зургаан настай нусгай  охин,  нохойны машины дугуйны пабришка дотор эвхэрч суугаад найзыгаа жалга руу  өнхрүүлж орхисон  дэггүй нь дэндсэн найман настан,   хөрш  Данзанжав  хөгшний толгойг тал тоосгоор хагалж орхиод орон доогуур харайлгаж орсон есөн настай гэмт этгээд,   дугуй унаж сурах гэж мэрийсэн хэдий ч халгай дунд ойчин  гар, хөлөө  юу  ч үгүй түлэн уйлж зогсоход сумын заан Нацаг агсны зээ   “ Шараа” хэмээх хөөрхөн шар хүү элэгний нухашны лаазанд шээн миний хөлийг минь шавшин “Чулуунаа миний шээс дуусчихлаа, чи одоо шээ” гэж зогссон арван настай сөөсгөр, мянгын дугуйг нь унахын  тулд ангийн хөвгүүдээ пүүшгээр хахуулдсан  арван тавтай Чука гээд  эргээд санах бүрт өөрийн эрхгүй “Мөн ч дэггүй нөхөр байж дээ” гэх  мөртөө сэтгэлийнхээ угаас инээд алдуулдаг хүүхэд насаа гэж.  Өнөөдөр 2020 оны арванхоёрдугаар сарын 30. Маргааш шинэ хуучин хоёр он солигдоно.  Хүүхэд багачууд  Өвлийн өвгөнд ямар бэлэг захиалсанаа аав, ээжийнхээ чихэнд шивнэн,  гацуур модныхоо дэргэд эргэлдэн, хаалганы хонх дуугарахыг тэсч ядан хүлээх  шинэ жилийн энэ өдөрт би ч гэсэн дуртай.

Хамгийн анх шинэ жилтэй хэрхэн танилцсанаа ер мартдаггүй юм. Би тэр үед таван настай л байсан болов уу. Аавын маань ажлын газар шинэ жилээ тэмдэглэх болж, эрхээр хатсан би ч дагаад л харайлгав.

Барилга Угсралтын конторын хурлын заалын  зүүн хойд өнцөгт уулын гацуурыг чимэглэсэн нь нэн сүртэй. Тааз, ханыг цасан ширхэг, хошин зургаар гоёсон байсан нь санаанаас ер гардаггүй юм.

Ёолк товлосон цагтаа эхэллээ. Томчууд сандал дээр, хүүхдүүд тэдний урдуур. Тэгтэл  багачууд хүүхдүүдийг инээлгэн  “муу сурдаг, нус нь гоождог хүүхэд байна уу” хэмээн дурандах   навтгар, шовгор хоёр  гэнэт “Өвлийн өвгөн аав аа угтаж” авъя гэхтэй зэрэгцээд цасан охин, ан амьтдаа дагуулсан урт цагаан сахалтай бэлгээ үүрсэн Өвлийн өвгөн аав  хүрээд ирлээ.  Тэгтэл аймаар том амьтан пар пар хөлөө чирсээр тэдний дунд ийш тийш харан алхлах нь сүрдмээр. Анх удаа ан амьтан тэр дундаа баавгай харж байгаа  таван настай Чука айсандаа бахирсаар аав руугаа очин тэр чигтээ орилсоор гэр рүүгээ явж билээ. Юун өвлийн өвгөнөөс бэлэг авах.

Харин дунд сургуульд орсон хойно оо  Өвлийн өвгөн аавын дагуулж явдаг амьтад  жинхэнэ биш баг өмссөн хүүхдүүд байдгийг мэдэж авч билээ. Дараа нь дөрөвдүгээр ангид орсон  жилээ зальт шар үнэгний дүрд хувилж билээ. Нөгөө ангийн Нямжав хэмээх  анд маань сармагчин болсон юмдаг. Саяхан  ангийн дарга Д.Боловсролынхоо хамт андыгаа  эргэж очихдоо энэ тухай хуучилж, бага насаа дурссан.  Оюутан болсон хойно оо хамгийн сүүлд өвлийн өвгөн ааваас бэлэг авч билээ.  Энэ хорвоод өвлийн өвгөн аавын өгсөн бэлэг шиг хамгийн нандин, хамгийн амттай бэлэг хаана байх билээ.